Exact een week geleden is mijn oma overleden. De moeder van mijn vader. Zij was de laatste grootouder, die ik nog had. Zij had een bijzonder plek in mijn hart, omdat ik bij haar in mijn kindsheid gedeeltelijk ben opgegroeid. Het was dan ook hard om te accepteren, dat in haar testament stond, dat zij geen rouwceremonie wenste. Een snelle crematie, geen mogelijkheid om afscheid te nemen. Ik ken haar redenen hiervoor en uiteindelijk heb ik me erbij neergelegd. Ik moest wel. Afgelopen zomer was reeds mijn andere oma overleden. De moeder van mijn moeder. Voor haar was een afscheidsceremonie juist wel belangrijk. Rouwfotografie speelt echter in deze familie geen rol. Dus heb ik zelf maar mijn camera meegenomen, ook al heb ik maar enkele foto’s gemaakt. Toch ervaar ik daar nu weer steun aan. Van klanten hoor ik ook regelmatig dat ze in het verwerkingsproces steun ervaren aan de afscheidsfoto’s. Ik kan mensen dan ook alleen maar adviseren om de foto’s wel te laten maken. Er zijn altijd weer momenten, waar het fijn is om deze te hebben. Als je er niet voor kiest kan je dit nooit meer terug draaien …
Kijk hier voor meer rouwfotografie.
