Moederinstinct. Voor sommigen is het een vaag woord, dat vooral de associatie wekt dat moeders meestal een sterkere band met hun kind(eren) hebben, omdat ze de kleine in hun eigen lichaam voelen groeien. Voor anderen is het een soort heilige graal omdat het een oerinstinct is die voortkomt uit een gevoel dat diep geworteld is in onze natuur; eerder iets magisch dan dat het in woorden kan worden uitgelegd. Zelf hoor ik meer bij die laatste categorie. Toen ik net moeder was geworden, wilde ik die duidelijke stem in mij nog wel eens aan de kant duwen. Als anderen een uitgesproken mening hadden over hoe iets met onze zoon moest gebeuren, wilde ik weleens denken dat ik er nog geen verstand van had. Dit was immers mijn eerste kindje. En de mensen uit zorg en onderwijs waren er voor opgeleid om de juiste beslissingen te nemen, toch? Maar waarom voelden sommige keuzes dan zo intens fout aan? Pas toen ik die steeds luider wordende stem niet meer negeerde begon de magie. De natuur heeft de mens uitgerust met de meest prachtige tools, maar oh, Moederinstinct is by far mijn favoriet! Daarom wil ik er graag meer aandacht aan besteden en ben ik een fotoproject gestart over Moederinstinct. Heb jij een krachtig verhaal over dit diepe moedergevoel? Voelden adviezen van familie / vrienden of beleid van zorg- of onderwijsinstellingen voor jou niet passend bij je kind? Ben je jouw Moederinstinct gevolgd en heeft dat goed uitgepakt? Dan hoor ik graag jouw verhaal en maak er een prachtige moeder-kind-foto bij waar jullie verbondenheid van af straalt. Neem contact met me op voor meer informatie.
